Ατζέντα 2025 ή σκιαμαχίες του 2015;

Κανονικά, θα έπρεπε να συζητάμε για όσα θέλουμε -ως κοινωνία, ως πολιτικό σύστημα και ως χώρα- να γίνουν τα επόμενα δέκα χρόνια. Δηλαδή για το 2035. Αυτό κάνουν κράτη που έχουν διορατικότητα και κοιτούν μπροστά. Τεχνητή νοημοσύνη, δημοκρατία, δημογραφικό, κλιματική κρίση, εργασιακά, μεταναστευτικό, παιδεία είναι μερικά μόνο από τα θέματα της ατζέντας του μέλλοντος προς διαβούλευση. 

 Εδώ, στην Ελλάδα κάποιοι πονηρούληδες και αμετανόητοι, όπως αποδεικνύεται, επιμένουν να μας κρατούν προσκολλημένους στο παρελθόν. Για λόγους προφανώς πολιτικά ιδιοτελείς και για την πολιτική τους σκοπιμότητα, που δεν αφορά μόνο την υστεροφημία τους...

Αναφέρομαι φυσικά στα όσα συνέβησαν το 2015, στα δραματικά γεγονότα πριν και μετά το δημοψήφισμα, γνωστά σε όλους όσοι τα βιώσαμε στο πετσί μας, που έγιναν ξανά αντικείμενο συζήτησης αυτές τις ημέρες και όχι για λόγους ιστορικούς.

Ο Αλέξης Τσίπρας που είναι πλέον εμφανές ότι θα επιστρέψει στο προσκήνιο -και δικαίωμά του- προσπαθεί με διάφορους τρόπους και καλοθελητές από το χέρι, να εμφανιστεί δικαιωμένος και δήθεν συκοφαντημένος.

Και τι μας λέει με αφορμή τη δημοσιογραφική αποκάλυψη του in.gr και την τμηματική παρουσίαση των πρακτικών του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών; Ότι δεν είναι όπως νομίζαμε, ήμασταν δέκα χρόνια στο σκοτάδι και σε πλάνη...

Δεν έγινε δηλαδή το διχαστικό δημοψήφισμα μέσα σε πέντε ημέρες; Το επιβεβαίωσε και ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος στο Ενώπιος Ενωπίω στον ΑΝΤ1 ότι αιφνιδιάστηκε, ότι το χρονικό διάστημα ήταν ελάχιστο και το ερώτημα έχρηζε διευκρινίσεων.

Δεν ήταν ο κ. Τσίπρας εκείνος που δεσμεύτηκε για σκίσιμο μνημονίων και έφερε τρίτο μνημόνιο;

Δεν έβαλε τη δημόσια περιουσία στο υπερταμείο για 99 χρόνια;

Δεν κατάργησε το ΕΚΑΣ και πολλά άλλα επαχθή;

Τα πρακτικά περιμέναμε για να μάθουμε την αλήθεια που ζήσαμε τότε και όσα τραυματικά ακολούθησαν στη συνέχεια;

Όσο για τα κόμματα και τους αρχηγούς που συμφώνησαν και έδωσαν τη συγκατάθεσή τους, το έκαναν ακριβώς επειδή τήρησαν μια στάση πατριωτισμού και υπευθυνότητας.

Και όχι, αυτές οι αντιδράσεις σήμερα δεν αφορούν κανένα αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, γιατί πολύ απλά τέτοιο μέτωπο πλέον δεν υφίσταται. Να είναι κάποιος απέναντι σε κάτι που σχεδόν δεν υπάρχει; Δεν βγάζει νόημα... Είναι αντιδράσεις κοινής λογικής απέναντι σε μια εξόφθαλμη απόπειρα να γραφτεί ξανά η ιστορία.

Σε κάθε περίπτωση όμως, ένα είναι βέβαιο: Ότι η ιστορία γράφτηκε, δεν ξεγράφεται και κανένα συγχωροχάρτι δεν θα δώσουν οι πολίτες για όσους έδρασαν τυχοδιωκτικά, λαϊκίστικα, διακινδυνεύοντας τις θυσίες του λαού για να υπερβούν τα κομματικά τους αδιέξοδα.

Επιπλέον, αυτή δε μπορεί να είναι η διαμάχη των επόμενων εκλογών ούτε της επόμενης δεκαετίας. Σε μια συγκυρία πολλαπλών προκλήσεων για τη χώρα και την κοινωνία, εθνικών και γεωπολιτικών και άλυτων προβλημάτων που διογκώνονται, είναι δυνατόν να διχαζόμαστε -επειδή κάποιοι βολεύονται- σε υποθέσεις του παρελθόντος;

Και όλα αυτά πότε; Γιατί πολλά έωλα λέγονται για προοδευτικά μέτωπα που υποτίθεται διασπώνται, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ.

Όλα αυτά λοιπόν, την ώρα που η ΝΔ είναι στριμωγμένη πολιτικά, ενδεχομένως όσο ποτέ άλλοτε στα έξι χρόνια της διακυβέρνησής της, επειδή ορισμένοι -χρυσούς χορηγούς τους έχουν ονομάσει παλαιότερα- αποφάσισαν να βγουν από τη ναφθαλίνη, θέλοντας να κάνουν τους πολίτες να πιστέψουν ότι είναι κάποιοι άλλοι.  

Ή όπως έγραψε ο Βάρναλης στους «Μοιραίους»: «Πού 'σουν νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος».